W wyniku finansowym 2018 r. zostaną ujęte ujemne różnice kursowe w wysokości 6255 zł, natomiast w kapitale własnym pozycji wyniku lat ubiegłych ujęta zostanie strata w wysokości 4515 zł. Zatem w kapitałach własnych łącznie zostaną ujęte koszty wynikające z różnic kursowych w wysokości 10 770 zł. Lp.

Kiedy i do czego wykorzystywany jest bilans i rachunek zysków i strat firmy? Kto musi go sporządzać i jakie są poszczególne elementy rachunku zysków i strat? Rachunek zysków i strat – co to jest? RZIS (znany również jako rachunek wyników) to dokument, który podsumowuje przychody i koszty przedsiębiorstwa w danym okresie sprawozdawczym oraz pokazuje czy firma jest zdolna do utrzymania się, samofinansowania i generowania zysków. RZIS daje informacje o tym, jaki jest wynik z działalności gospodarczej. Rachunek wyników wraz z bilansem i rachunkiem przepływów pieniężnych stanowi podstawową wersję sprawozdania finansowego, które spółka musi składać do KRS. Można uzupełnić je o sprawozdanie zarządu oraz inne dodatkowe informacje. Uwaga! O ile w potocznym języku używamy pojęcia „bilans zysków i strat” to w rachunkowości bilans oraz rachunek zysków i strat nie są pojęciami tożsamymi. Są to dwie odmienne części sprawozdania finansowego. Rachunek zysków i strat sporządza się za dany okres sprawozdawczy, a końcowy wynik finansowy umieszcza w tabeli bilansu. Bilans pokazuje zaś stan firmy na dany moment. Konstrukcja rachunku zysków i strat w krajach należących do Unii Europejskiej jest określona przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26 czerwca 2013 r. Rachunek zysków i strat – jak zrobić W Polsce obowiązują dwie możliwości tworzenia rachunku wyników. Rachunek zysków i strat wariant porównawczy i kalkulacyjny - każda jednostka gospodarcza może wybrać, w której wersji chce tworzyć rachunek. Obie bazują na metodzie drobinkowej, czyli od każdego rodzaju przychodów odejmuje się koszt tego samego typu. Warianty różnią się między sobą zakresem i grupami kosztów przypisywanych do wyniku finansowego oraz sposobem zestawienia informacji o przychodach. Jedynie pierwsza część rachunku (czyli ustalanie zysku lub straty ze sprzedaży) jest różna między oboma typami rachunku. Pozostałe segmenty w obu wersjach są takie same. Należy pamiętać, że o ile wartość sprzedanych towarów i materiałów występuje w każdym wariancie ustalania wyniku sprzedaży, to w zależności od przyjętych przez firmę zasad rachunkowości w obszarze wyceny i ewidencji towarów, wartość ta będzie iloczynem sprzedaży towarów przez cenę zakupu (to, ile firma zapłaciła za towar) lub cenę nabycia (to, ile zapłaciła za towar + dodatkowe koszty związane z jego nabyciem – np. transport). To, którą wersję rachunku zysków i strat wybrać, zależy przede wszystkim od celów sporządzania rachunku oraz jakości informacji, jakie firma chce uzyskać. Rachunek zysków i strat – wariant porównawczy Co do zasady, ta wersja tworzenia rachunku zysków i strat jest mniej pracochłonna w ewidencji księgowej. Koszty zestawia się według rodzaju. Na przykład koszty rodzajowe w rachunku zysków i strat mogą obejmować: amortyzację, zużycie materiałów i energii, usługi obce, podatki i opłaty, wynagrodzenia brutto, ubezpieczenia społeczne, pozostałe koszty rodzajowe. Pozwala też uzyskać informację o koszcie wytworzenia produkcji. Nie daje jednak informacji o jednostkowych kosztach wytworzenia produktów. Jeśli nie wykona się odpowiednich korekt, niektóre wskaźniki, które zawierają koszty bądź przychody z działalności operacyjnej, mogą zostać zniekształcone. Ta metoda wykonywania rachunku ma też mniejszą przydatność w podejmowaniu decyzji finansowych dotyczących firmy. Rachunek zysków i strat – wariant kalkulacyjny Jeśli możliwości wariantu porównawczego nie będą satysfakcjonujące dla przedsiębiorstwa, można spróbować drugiego wariantu. Metoda kalkulacyjna jest bardziej pracochłonna pod względem ewidencji księgowej. Daje jednak prawidłowe informacje o kosztach wytworzenia produktów i pozwala prawidłowo wyznaczyć wskaźniki, które zawierają w swojej konstrukcji koszty bądź przychody operacyjne. Rachunek zysków i strat – wzór Poszczególne segmenty rachunku zysków i strat to w wersji ogólnej następujące elementy: • przychody ze sprzedaży netto (bez VAT), • koszt wytworzenia sprzedanych produktów. Odejmując koszty od przychodów, oblicza się stratę lub zysk ze sprzedaży brutto. Definicję kosztu wytworzenia zawiera Ustawa o rachunkowości (art. 28). To, jak obliczyć koszt wytworzenia sprzedanych produktów bywa sprawą dość skomplikowaną, nie jest to bowiem jedynie koszt związany ściśle z produkcją, ale również koszty, które powstały przed rozpoczęciem produkcji oraz pomiar kosztów niewykorzystanych zdolności produkcyjnych. Kolejnym segmentem budowy rachunku zysków i strat jest zysk lub strata ze sprzedaży netto, którą uzyskuje się, odejmując od zysku lub straty ze sprzedaży brutto koszty ogólnego zarządu oraz koszty sprzedaży. Zysk lub stratę netto zwiększa się o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejsza o koszty operacyjne i dopiero tak obliczona pozycja daje zysk z działalności operacyjnej (lub stratę). Kolejnym krokiem jest dodanie przychodów finansowych i odjęcie kosztów finansowych. Przychody finansowe to na przykład dywidendy, odsetki, zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, aktualizacja wartości aktywów. Koszty finansowe w rachunku zysków i strat to na przykład odsetki, strata wynikająca z utraty wartości aktywów finansowych po aktualizacji, strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, straty na różnicach kursowych itd. Po uwzględnieniu kosztów i przychodów finansowych uzyskuje się wskaźnik EBT – zysk / stratę brutto, a po odliczeniu podatku dochodowego, oraz odliczeniu dodatkowych obowiązkowych zmniejszeń zysku (zwiększeń straty) zysk lub stratę netto. Podatek dochodowy w rachunku zysków i strat jest zawsze uwzględniany już po obliczeniu zysku lub straty brutto.
Pytanie podatnika Czy różnice kursowe dodatnie lub ujemne powstałe w wyniku kompensat należności z zobowiązaniami wobec jednego kontrahenta wyrażone w walucie EURO są uznawane za przychody i koszty podatkowe? 12.09.2005 Interpretacja PDP/E/423-5/05 z dnia 07.03.2005 r. - Izba Skarbowa w Olsztynie Ośrodek Zamiejscowy w Elblągu Różnice kursowe są różnicami między ustaloną według jednego kursu a ustaloną według następnego kursu wartością złotową aktywów i pasywów wyrażoną w walucie obcej. Wydaje się być istotne i celowe naświetlenie zasad ewidencji księgowej różnic kursowych w świetle prawa bilansowego. Egzemplifikacją powyższego jest ewidencja zapisów księgowych ujmujących: dodatnie różnice kursowe Wn konto zespołu 1,2 Ma konto zespołu 750 „Przychody finansowe” ujemne różnice kursowe Wn konto 751 „Koszty finansowe” Ma konto zespołu 1,2 W przypadku nieuregulowanych zobowiązań (na dzień bilansowy) związanych z zakupem środków trwałych, kredytów, pożyczek zaciągniętych w celu sfinansowania w/w zakupu przy założeniu, że nie zostały one oddane do użytkowania należy uwzględnić art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości. Ponieważ cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania, ulepszenia (w tym koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich sfinansowania i związanie z nimi różnice kursowe, to ewidencja tych pozycji prezentuje się w następujący sposób: ujemne różnice kursowe Wn konto 080 „Środki trwałe w budowie” Wn konto 020 „Wartości niematerialne i prawne” Ma konto 240 „Pozostałe rozrachunki” dodatnie różnice kursowe Wn konto 240 „Pozostałe rozrachunki” Wn konto 134 „ Kredyty bankowe” Ma konto 080 „Środki trwałe w budowie” Ma konto 020 „Wartości niematerialne i prawne” W sytuacji gdy następuje już przyjęcie do użytkowania, to różnice kursowe odnośnie nieuregulowanych zobowiązań z tytułu zakupu wyżej wymienionych składników majątkowych pwinny być zaliczone do przychodów finansowych bądź kosztów finansowych, a nie korygować cenę nabycia czy koszt wytworzenia. Zobacz również: Szczególne zasady rachunkowości w zakresie sporządzania sprawozdań finansowych Różnice kursowe z wyceny bilansowej w oparciu o metodę rachunkową Przykład I Na koniec roku obrotowego w księgach rachunkowych danego podmiotu znajdowały się salda: 1). Konto „Rozrachunki z odbiorcami’ -50 000,00 EURO po kursie 3,9600 – daje saldo Wn w kwocie 198 000,00 PLN 2). Konto „ Rozrachunki z dostawcami - 60 000,00 EURO po kursie 3,9400- daje saldo Ma w kwocie 236 400,00 PLN II Kurs średni ogłoszony na dzień bilansowy przez NBP wynosi 3,9700 Przy przyjętych założeniach różnice kursowe wynoszą: a) 50 000,00*3,9700=198500,00 -198000=500,00PLN Wycena bilansowa jest większa od wyceny bieżącej. Przy należnościach powstałe różnice kursowe identyfikuje się jako dodatnie. b) 60 000*3,9700=238200 -236400 = -1800,00 PLN Ponieważ wycena bilansowa przewyższa wycenę bieżącą - przy zobowiązaniach powstające różnice są ujemne. Wnioski: dodatnie różnice kursowe odnoszone są na przychody finansowe ujemne różnice kursowe odnoszone są na koszty finansowe. Prezentacja zapisów księgowych w księgach rachunkowych na koniec roku obrotowego Polecamy serwis: Sprawozdawczość Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Ujemne różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy: kurs waluty na dzień zarachowania, czyli powstania należności jest większy niż średni kurs NBP z dnia bilansowego; kurs waluty na dzień zarachowania, czyli powstania zobowiązania jest mniejszy niż średni kurs NBP z dnia bilansowego. Dodatnie różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy:

Różnice kursowe w rachunku przepływów pieniężnych stanowią jeden z większych problemów, z jakim borykają się przedsiębiorstwa zobligowane przepisami ustawy o rachunkowości do przygotowania tego sprawozdania. W cash flow należy bowiem zwrócić szczególną uwagę nie tylko na segment, w jakim pojawią się różnice (operacyjny, inwestycyjny, finansowy), ale też na fakt, czy różnice te mają wymiar pieniężny (czyli nastąpiła ich rzeczywista realizacja), czy też są to niepieniężne (niezrealizowane) różnice kursowe, wynikające jedynie z wyceny danych pozycji w walutach obcych. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych”, wszystkie różnice kursowe, bez względu na ich charakter (zrealizowane/niezrealizowane), ujmowane są w działalności operacyjnej jako korekta w pozycji Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych. Standard precyzuje, że w zakres tej korekty wchodzi: wyłączenie zrealizowanych różnic kursowych niedotyczących działalności operacyjnej i przesunięcie ich do tych działalności, których dotyczą, a więc do działalności inwestycyjnej lub finansowej, wyłączenie niezrealizowanych (naliczonych memoriałowo) różnic kursowych niedotyczących działalności operacyjnej, ponieważ nie powodują one zmiany stanu środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, wyłączenie różnic kursowych z tytułu wyceny środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach walutowych i w kasie jednostki. Pierwsza korekta powoduje, że możliwe jest „przesunięcie” zrealizowanych różnic kursowych i wykazanie ich w ramach przepływów pieniężnych tego segmentu rachunku, w którym różnice te wystąpiły. Dokonywana jest zatem korekta wyniku finansowego (różnice dodatnie ze znakiem minus, różnice ujemne ze znakiem plus), a następnie przepływy pieniężne z tytułu tych różnic są wykazywane odpowiednio w działalności inwestycyjnej lub finansowej, ze znakiem zgodnym z charakterem przepływu: różnice kursowe dodatnie ze znakiem plus, różnice kursowe ujemne ze znakiem minus. Różnice, o których mowa, są wykazywane łącznie z kwotą operacji, która je spowodowała, np. spłata kredytu zaciągniętego w walucie obcej jest przeliczana według kursu na dzień spłaty zobowiązania i wykazana jako wydatek w przepływach pieniężnych z działalności finansowej. Pozostałe 79% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu. Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY. Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu Zobacz również Kiedy można przeprowadzić windykację na koszt dłużnika? Prowadzenie działalności gospodarczej niesie ze sobą ryzyko napotkania kontrahenta, który nie ureguluje wymagalnych zobowiązań. Powody takich sytuacji są różne. Jednak niezależnie od przyczyny, często jedynym wyjściem okazuje się wszczęcie sprawy sądowej. Warto wiedzieć, że kosztami takiego postępowania można obciążyć dłużnika. Jak to zrobić? Czytaj więcej Produkty komplementarne warte uwagi Rynek coraz bardziej przypomina system naczyń połączonych. Mogliśmy się o tym boleśnie przekonać, gdy dwuletnie zmagania z pandemią, a teraz wojna w Ukrainie odbiły się na zachwianiach wielu sektorów gospodarki. Musimy zatem ustawiać swój radar w stronę coraz większej liczby branż, by nie pominąć zmian, które na nich zachodzą i które w ostateczności wpłyną na obszar naszego działania. Czytaj więcej

Kwota 1 618,17 zł: Wn Podatek dochodowy i inne obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego. Ma Rezerwa z tytułu podatku odroczonego. W sprawozdaniu finansowym kwota dotycząca podatku odroczonego będzie zaprezentowana w pozycji „Podatek dochodowy: część odroczona” o wartości = -6 555 zł + 1 618,17 zł = -4 936,83 zł.

polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński włoski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Zgodnie z MSR 21 wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat. Secondo lo IAS 21, qualsiasi eventuale utile o perdita su cambi in valuta estera su attività e passività monetarie è imputato al conto economico. Dodatnie lub ujemne różnice kursowe wynikające z przeliczenia walut wykazuje się w rachunku zysków i strat. I profitti o le perdite derivanti da tale conversione sono registrati nel conto economico. Różnice kursowe wynikające z przewalutowania księguje się jako dodatnie lub ujemne różnice kursowe w rachunku zysków i strat. Le differenze di cambio derivanti dalla conversione vengono contabilizzate nel conto profitti e perdite come perdite o utili di conversione. Dodatnie i ujemne różnice kursowe wynikające z rozliczenia transakcji w walutach obcych oraz z przeliczenia na koniec roku kursów wymiany pieniężnych składników aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych ujmuje się w rachunku wyniku ekonomicznego. Le perdite e gli utili su cambi derivanti dal regolamento di operazioni in valuta estera e dalla conversione ai tassi di cambio di fine esercizio delle attività e passività monetarie espresse in valuta estera sono rilevati nel conto del risultato economico. Dodatnie i ujemne różnice kursowe są zapisywane odpowiednio w pozycjach Dochody różne oraz Wydatki operacyjne - inne w rachunku dochodów i wydatków. I profitti e le perdite di cambio sono iscritti rispettivamente nelle rubriche Entrate varie e Spese di funzionamento - Altre dello stato delle entrate e delle spese. Ten scenariusz obejmuje jedynie zmianę bazowej wartości godziwej aktywów, a nie inne zmiany, które mogą mieć wpływ na jej wartość bilansową, takie jak dodatnie i ujemne różnice kursowe lub potencjalna utrata wartości. lo scenario contempla soltanto la variazione del valore equo sottostante delle attività, prescindendo da qualsiasi altra variazione che possa incidere sul valore contabile, quali utili o perdite sui tassi di cambio o potenziali riduzioni del valore. Te ujemne różnice kursowe wynikają z różnicy między księgowym kursem wymiany, po którym Komisja zaksięgowała te kwoty po ich otrzymaniu a rynkowym kursem wymiany, po którym są przeliczane na euro przed wykorzystaniem ich w celu pokrycia płatności Komisji. Le perdite dipendono dalla differenza tra il tasso di cambio contabile al quale tali importi sono contabilizzati dalla Commissione al momento della riscossione e il tasso di cambio di mercato al quale sono convertiti in euro prima di essere utilizzati per coprire i pagamenti della Commissione. Zgodnie z MSR 21 wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe z tytułu aktywów pieniężnych i zobowiązań pieniężnych należy ujmować w wyniku finansowym. A norma dello IAS 21, qualsiasi eventuale utile o perdita su cambi su attività e passività monetarie deve essere rilevato o rilevata nell'utile (perdita) d'esercizio. W 2004 r. w następstwie aprecjacji euro ujemne różnice kursowe netto wyniosły blisko 2,1 mld euro. Nel 2004 l'apprezzamento dell'euro ha comportato minusvalenze nette derivanti dalla valutazione ai tassi di cambio per un ammontare pari a quasi 2,1 miliardi di euro. W związku z tym niezrealizowane ujemne różnice kursowe i straty z tytułu aktualizacji wartości do cen rynkowych związane ze złotem i aktywami walutowymi EBC traktuje się jako zrealizowane i ujmuje w rachunku zysków i strat na koniec roku obrotowego. In linea con esso, le minusvalenze non realizzate derivanti dalla valutazione ai tassi di cambio e ai prezzi di mercato delle consistenze in oro e in divise estere della BCE sono considerate come realizzate e imputate al conto economico a fine esercizio. W 2004 r. w następstwie aprecjacji euro ujemne różnice kursowe netto wyniosły blisko 2,1 mld euro. Nel 2004 l'apprezzamento dell'euro ha comportato minusvalenze nette derivanti dalla valutazione ai tassi di cambio per un ammontare pari a quasi 2,1 miliardi di euro. Pozostałe wyniki Firma zapewnia głównie kontrakty na różnice kursowe (CFDs) za pośrednictwem platformy MT5. La Società fornisce prevalentemente contratti per differenza (CFD) tramite la piattaforma MT5. Będą one aktualizowane na bieżąco, więc możliwe są różnice kursowe w zależności od rodzaju transakcji i fluktuacji wartości walut. I tassi di cambio verranno aggiornati regolarmente ed è possibile che vengano offerti diversi tassi a seconda del tipo di transazione e dei cambiamenti nel valore della valuta. Leverate nie oferuje kontraktów na różnice kursowe (CFD) dla wybranych państw. Leverate non offre Contratti per Differenza ai residenti di determinate giurisdizioni. W 2013 rozszerzyliśmy ofertę produktów o kontrakty na różnice kursowe (CFD) - umożliwiając klientom obrót na szerszej gamie rynków niż kiedykolwiek wcześniej. Nel 2013 abbiamo esteso la nostra offerta di prodotti, includendo anche i Contratti per Differenza (CFD) - e permettendo così ai clienti di fare trading su un raggio di mercato più ampio che mai. różnice kursowe stwierdzone podczas wykonywania budżetu mogą być przedmiotem kompensacji. i divari di tasso di cambio constatati nell'esecuzione del bilancio, che possono formare oggetto di una compensazione. Artykuł 1 0 8 - Różnice kursowe W przypadku braku danych dotyczących korekt dla transakcji użytkownicy posługują się wyłącznie różnicami stanów skorygowanymi o różnice kursowe (obliczanymi przez EBC). Se gli aggiustamenti di flusso non sono disponibili, gli utenti faranno riferimento solo alle differenze tra consistenze corrette dai cambiamenti sui tassi di cambio (che sono calcolati dalla BCE). Dodatnie różnice kursowe mogą być zarówno zrealizowane jak i niezrealizowane. Różnice kursowe wynikające z rozliczenia transakcji według kursu innego niż kurs z dnia transakcji oraz niezrealizowane różnice kursowe wynikające z nierozliczonych aktywów i pasywów pieniężnych w walucie obcej ujmowane są w rachunku wyniku ekonomicznego. Le variazioni del tasso di cambio derivanti dal regolamento delle transazioni a tassi diversi da quelli vigenti alla data della transazione, come pure le variazioni di cambio non realizzate relative ad attività e passività in valuta estera non regolate sono registrate nel conto economico. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 117. Pasujących: 11. Czas odpowiedzi: 168 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200
Czy w takiej sytuacji muszę rozliczać różnice kursowe dla celów podatkowych? (pytanie z dyskusji na www.forum.gofin.pl nr 1199310) Na gruncie podatku dochodowego do powstania podatkowych różnic kursowych dochodzi, gdy zachodzą sytuacje określone w art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o pdof (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.).
Co do zasady różnice kursowe jako koszty lub przychody powinny być kwalifikowane do dochodów z działalności gospodarczej. I choć zdaniem resortu w pewnych przypadkach można je zaliczać do przychodów z kapitałów pieniężnych, to taka wykładnia jest niezgodna z brzmieniem przepisów. W pewnych przypadkach przychody z różnic kursowych należy zaliczać do przychodów z kapitałów pieniężnych. W szczególności różnice na kosztach i przychodach między dniem powstania a zapłaty należy przypisać do tego źródła przychodów, do którego kwalifikuje się samą transakcję – tłumaczy MF w odpowiedzi na pytanie DGP. I dodaje, że podobnie należy postąpić z różnicami kursowymi w sytuacji, gdy podatnik uzyska pożyczkę lub kredyt w celu sfinansowania określonego zdarzenia gospodarczego, którego wynik w postaci przychodu podlega zaliczeniu do źródła zyski kapitałowe. Stanowisko resortu to odpowiedź na jedno z wielu pytań, które podatnicy zadają od początku roku po nowelizacji ustawy o CIT. Wątpliwość dotycząca sposobu rozliczania różnic kursowych wynika z wyodrębnienia przez ustawodawcę dwóch źródeł przychodów (z zysków kapitałowych i pozostałych określanych zazwyczaj jako z działalności gospodarczej). Podatnicy nie mają pewności, do którego z nich zaliczać różnice kursowe. Z literalnego brzmienia przepisów wynikałoby, że nie powinny być wykazywane w źródle zyski kapitałowe, bo art. 7b ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog przychodów zaliczanych do tego źródła i nie ma tam przychodów z różnic kursowych. Ale jak się okazuje, Ministerstwo Finansów widzi to inaczej. I choć wykładnia resortu wydaje się logiczna, to eksperci przestrzegają przed bezkrytycznym stosowaniem się do niej, bo – jak podkreślają – nie wynika ona jednoznacznie z obecnego brzmienia ustawy. I nie ma pewności, że z czasem, rozstrzygając indywidualne sprawy, fiskus zdania nie zmieni. Do zapewnienia pełnej ochrony podatników przydałaby się więc interpretacja ogólna bądź nowe objaśnienia podatkowe ministra finansów wydane na podstawie ordynacji podatkowej. Nie wiadomo jednak, czy to nastąpi, dlatego na razie najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest wystąpienie o wydanie interpretacji indywidualnej Do końca ubiegłego roku z zaliczeniem różnic kursowych nie było problemu. Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2017 r. poz. 2343 ze zm.; dalej: ustawa o CIT) nie przewidywała bowiem podziału na różne źródła przychodów. To się jednak zmieniło. Po nowelizacji ustawy o CIT ( z 2017 r. poz. 2175) od 1 stycznia są dwa źródła przychodów: zyski kapitałowe oraz pozostałe (z działalności gospodarczej). W związku z tym przychody zaliczane do zysków kapitałowych ustawodawca wskazał w art. 7b ustawy. Chodzi o przychody z dywidend, umorzenia udziałów czy zbycia wierzytelności, wartość niepodzielonych zysków w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową, przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych, jak również przychody z praw majątkowych z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych. Eksperci wskazują jednak na wiele wątpliwości związanych z nowymi źródłami, w tym problemy z zaliczaniem do jednego ze źródeł różnic kursowych. – Przykładowo, różnica kursowa na opłatach licencyjnych byłaby np. w jednym (zyski kapitałowe) lub drugim źródle (przychody z działalności), w zależności od tego, w którym źródle byłaby sama opłata. Na przeszkodzie takiej logicznej wykładni przepisów stoi jednak to, że katalog przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych jest zamknięty i nie ma tam wskazanych przychodów z różnic kursowych – mówi Marek Kolibski, radca prawny, doradca podatkowy i partner w KNDP. Zapytaliśmy Ministerstwo Finansów, jaka wykładnia nowych przepisów dotycząca różnic kursowych jest prawidłowa. Istota odpowiedzi resortu finansów sprowadza się do tego, że różnice kursowe od wartości środków walutowych zgromadzonych na rachunku podatnika, a także różnice kursowe od udzielonych w walucie pożyczek stanowią samoistne, niezwiązane z innymi przychodami źródło wystąpienia przychodu bądź kosztu podatkowego [patrz: stanowisko]. Co do zasady różnice będą więc przychodem lub kosztem zaliczanym do źródła „pozostałe” przychody/koszty podatnika. Przy czym jeśli podatnik uzyska pożyczkę lub kredyt w celu sfinansowania określonego zdarzenia gospodarczego, z którego przychód jest zaliczany do źródła „zyski kapitałowe”, to ewentualne koszty związane z taką pożyczką lub kredytem, w postaci odsetek i różnic kursowych, powinny również zostać rozliczone jako „zyski kapitałowe”. Nieprzemyślane skutki nowelizacji Zdaniem ekspertów, choć stanowisko MF jest logiczne, to niekoniecznie zgodne z brzmieniem przepisów. Jak tłumaczy dr Jowita Pustuł, doradca podatkowy i radca prawny w i Współpracownicy, różnice kursowe zostały wymienione w art. 12 ustawy o CIT. – Natomiast w art. 7b ustawodawca nie wymienia różnic kursowych, które towarzyszą przychodom i kosztom zaliczanym do źródła zyski kapitałowe. Z literalnego brzmienia przepisów wynika więc, że żadne różnice kursowe nie powinny być wykazywane w źródle kapitały pieniężne, bo katalog z art. 7b ustawy o CIT ma charakter zamknięty. Jeśli miałoby być inaczej, należało inaczej sformułować przepisy – analogicznie jak w wypadku kosztów uzyskania przychodów, gdzie ustawodawca nakazał alokować koszty do poszczególnych źródeł – tłumaczy ekspertka. W ocenie Marka Kolibskiego obecne stanowisko MF dopuszczające kwalifikowanie różnic kursowych do źródła „zyski kapitałowe” oznacza, że na etapie prac nad nowelizacją CIT, która obowiązuje od 1 stycznia br., zabrakło czasu na dokładne przeanalizowanie skutków podatkowych rewolucyjnej koncepcji podziału CIT na źródła przychodów. – Różnice na kosztach i przychodach między dniem powstania a zapłaty należy przypisać do tego źródła przychodów, do którego kwalifikuje się samą transakcję. Jest to wykładnia logiczna, choć nie literalna – przyznaje Kolibski. Dodaje, że wykładnię literalną MF proponuje np. w przypadku różnic kursowych powstających na samych przepływach walutowych. Jeśli więc, przykładowo, firma płaci dziś w USD za zakupy, to rozpoznaje spore ujemne różnice kursowe, gdyż nabywała USD drożej. – Jak wynika ze stanowiska MF, niezależnie za co spółka będzie płacić w USD, ujemne różnice kursowe powinna zaliczyć do kosztów działalności gospodarczej, a nie do kosztów zysków kapitałowych – mówi Marek Kolibski. Dodaje, że w zakresie przepływów walutowych stanowisko MF jest zgodne z literalną wykładnią przepisów o CIT, bo przepis wprowadzający listę przychodów ze źródeł zyski kapitałowe po prostu nic nie mówi o różnicach kursowych. Eksperci zwracają uwagę, że zdaniem MF różnice kursowe od udzielonych w walucie pożyczek stanowią samoistne, niezwiązane z innymi przychodami źródło wystąpienia przychodu bądź kosztu podatkowego. – Zatem strata na takiej pożyczce, czyli ujemne różnice kursowe będą zawsze kosztem działalności gospodarczej. Wykładnia literalna, mimo że systemowo niespójna, jest tu zachowana i korzystna dla podatników – komentuje ekspert KNDP. Inaczej jednak MF postrzega różnice kursowe od zaciągniętych pożyczek i kredytów, bo to już zależy od przeznaczenia kredytu lub pożyczki. – Tu MF przyjął wykładnię celowościową i raczej profiskalną. Według tej wykładni, jeśli zaciągnęliśmy pożyczkę na zakup udziałów i w momencie spłaty wartość pożyczki jest wyższa, to koszt ujemnej różnicy kursowej należy zaliczyć do kosztów zysków kapitałowych – stwierdza ekspert KNDP. – Stanowisko MF jest w pełni poprawne pod kątem logicznym, jednak nie jest w pełni zgodne z literalnym brzmieniem przepisu – przyznaje również Piotr Liss, doradca podatkowy i partner w RSM Poland. Jego zdaniem należałoby inaczej traktować dodatnie różnice kursowe (zaliczane do przychodów) i ujemne (stanowiące koszty podatkowe). – Dodatnie różnice należałoby kwalifikować do źródła „pozostałe”. Zupełnie inaczej wygląda jednak kwestia ujemnych różnic kursowych. W tym bowiem przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów i jeśli związane są bezpośrednio z przychodami zaliczanymi do źródła zyski kapitałowe powinny pomniejszać przychody z tego źródła, a jeśli są związane z kosztami pośrednimi, powinny podlegać rozliczeniu według proporcji – uważa Liss. Wtóruje mu Piotr Prokocki, radca prawny z kancelarii DZP. Podkreśla, że w przypadku przychodów z różnic kursowych (dodatnich) trudno mówić o możliwości zakwalifikowania do źródła „zyski kapitałowe”. W jego ocenie trudno jednoznacznie rozstrzygnąć prawidłowość stanowiska MF – z uwagi na to, że katalog przychodów z „zysków kapitałowych”, pomimo zamkniętego charakteru, posługuje się pojęciami nieostrymi. – Obecna regulacja pozostawia po stronie podatników wysoki stopień niepewności – ocenia Piotr Prokocki. – W tej sytuacji Ministerstwo Finansów powinno jak najszybciej wydać interpretację ogólną – mówi Marek Kolibski. – Dopiero ona zapewni ochronę podatnikom, którzy będą rozliczali różnice kursowe zgodnie z zaprezentowanym stanowiskiem MF – dodaje. Eksperci nie mają wątpliwości – podatnicy, którzy muszą rozliczać różnice kursowe (dodatnie i ujemne), powinni zabezpieczyć się na wypadek kontroli i zakwestionowania tych rozliczeń. Podpowiadają, że najlepszym rozwiązaniem jest wystąpienie o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie wiadomo bowiem, czy resort zdecyduje się na wydanie interpretacji ogólnej lub choćby objaśnień podatkowych, które miałyby moc wiążącą dla wszystkich podatników, którzy muszą mierzyć się z opisanym problemem. Przychody zaliczane do zysków kapitałowych zostały wskazane w obowiązującym od 1 stycznia br. art. 7b ustawy o CIT, ale w katalogu tym nie wymieniono przychodów z różnic kursowych. Dopiero interpretacja ogólna ministra finansów zapewniłaby ochronę podatnikom, którzy będą rozliczać różnice kursowe zgodnie z zaprezentowanym stanowiskiem MF. Podstawowym skutkiem rozdziału źródeł przychodów w CIT jest brak możliwości kompensowania strat z kapitałów pieniężnych z dochodami z pozostałej działalności spółek kapitałowych. Stanowisko Ministerstwa Finansów z 11 kwietnia 2018 r. Przepisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2017 r. poz. 2343 ze zm.; dalej: ustawa o CIT) określają praktycznie trzy kategorie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych: 1) różnice kursowe między wartością przychodu należnego a przychodu faktycznie uzyskanego oraz kosztu zarachowanego a faktycznie poniesionego, czyli tzw. różnice na należnościach i zobowiązaniach wyrażonych w walucie obcej, 2) różnice kursowe od środków walutowych zgromadzonych na rachunku podatnika, czyli różnice między wartością tych środków z dnia ich wpływu na ten rachunek i z dnia wypływu z tego rachunku, 3) różnice kursowe od otrzymanych/udzielonych w walucie pożyczek lub kredytów, wyliczane pomiędzy ich wartością z dnia otrzymania/udzielenia pożyczki lub kredytu a ich wartością w dniu spłaty. Pierwsze ze wskazanych wyżej różnic kursowych (dodatnie lub ujemne) powstają wówczas, kiedy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej, albo kosztu zarachowanego wyrażonego w walucie obcej, po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest inna (niższa lub wyższa) od wartości tego przychodu (kosztu) w dniu jego faktycznego otrzymania (faktycznego poniesienia), przeliczonej na złote według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Celem tej regulacji jest zatem „korekta” wysokości wcześniej zarachowanego przychodu należnego (kosztu zarachowanego) i określenie osiągniętego przez podatnika przychodu (poniesionego kosztu) w rzeczywistej wysokości, z uwzględnieniem kursu waluty z dnia jego faktycznego uzyskania (poniesienia). Jeżeli zatem wyżej wspomniany przychód lub koszt podlegają uwzględnieniu – zgodnie z przepisami ustawy o CIT – w źródle „zyski kapitałowe” bądź w źródle „pozostałe przychody”, to ich „korekta” również powinna zostać ujęta w tym samym źródle przychodów. Różnice kursowe od wartości środków walutowych zgromadzonych na rachunku podatnika, a także różnice kursowe od udzielonych w walucie pożyczek, stanowią samoistne, niezwiązane z innymi przychodami źródło wystąpienia przychodu bądź kosztu podatkowego. Z uwagi na to, iż definiujący zyski kapitałowe art. 7b ustawy o CIT nie kwalifikuje tego typu przychodów do „zysków kapitałowych”, różnice takie stanowić będą przychody lub koszty podlegające uwzględnieniu w pozostałych przychodach (kosztach) podatnika. W przypadku jednak, kiedy podatnik uzyska pożyczkę lub kredyt w celu sfinansowania określonego zdarzenia gospodarczego, którego wynik w postaci przychodu podlega zaliczeniu do źródła „zyski kapitałowe”, to w takim przypadku ewentualne koszty związane z taką pożyczką lub kredytem, w postaci odsetek i różnic kursowych – stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 7 ust. 2 tej ustawy – również powinny zostać ujęte w źródle „zyski kapitałowe”. Zasady obowiązywać będą w przypadku, gdy podatnik – stosownie do treści art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT – ustalać będzie różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję
Różnice kursowe dodatnie i ujemne. Różnice wykazywane w kosztach mogą być zarówno dodatnie, jak i ujemne. Dodatnie różnice kursowe występują wtedy, gdy wartość kosztu w obcej walucie po przeliczeniu na PLN wg średniego kursu NBP jest wyższa od wartości przypadającej na dzień zapłaty.
Przedsiębiorcy nawiązujący kontakty z zagranicznymi kontrahentami często muszą zmierzyć się z rozliczaniem waluty obcej. Przepisy podatkowe nie wzbraniają takiego regulowania transakcji czy wystawiania faktur, jednak z drugiej strony księgowość firmy, czyli podatkowa księga przychodów i rozchodów, powinna być w całości prowadzona w walucie polskiej. To natomiast wiąże się z koniecznością przeliczania kwot należności i zobowiązań na PLN, w wyniku czego mogą pojawić się różnice kursowe. Czym są jak je księgować? Różnice kursowe – omówione zagadnienia: 1. Skąd się biorą różnice kursowe? 2. Transakcyjne różnice kursowe 3. Różnice kursowe od środków własnych 4. Metody FIFO i LIFO 5. Różnice kursowe w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Skąd się biorą różnice kursowe? Dokonując rozliczeń w walutach obcych, przedsiębiorca powinien zasadniczo stosować jeden z dwóch kursów walut – kurs faktycznie zastosowany albo kurs średni z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego zdarzenie, ustalany przez Narodowy Bank Polski. Pierwszy kurs stosuje się w sytuacji, kiedy można rzeczywiście go ustalić – jest to kurs banku, kantoru, etc. Jeżeli taki kurs nie występuje – np. wtedy, gdy przeliczamy kwotę z faktury – lub nie jesteśmy w stanie go ustalić, należy posiłkować się kursem średnim NBP. W praktyce gospodarczej standardem jest, że poszczególne etapy danej transakcji odbywają się w różnych dniach. Z tego natomiast wynika konieczność zastosowania dla jednej operacji dwóch lub więcej kursów walut. W związku z faktem, że kursy te zmieniają się właściwie każdego dnia, kwoty wyliczane na ich podstawie w poszczególnych datach będą się różnić. Te różnice między kwotami to właśnie różnice kursowe. Ich poprawne wyliczenie jest istotne, ponieważ różnice kursowe będą miały wpływ na podatek dochodowy. Biuro Rachunkowe – dedykowana księgowa Transakcyjne różnice kursowe Różnice kursowe transakcyjne, jak sama nazwa wskazuje, dotyczą transakcji przeprowadzanych z innymi kontrahentami. Pojawiają się w momencie, kiedy wartość poniesionego kosztu albo uzyskanego przychodu przeliczona według odpowiedniego kursu na walutę polską różni się od wartości tego kosztu lub przychodu z dnia jego zapłaty albo otrzymania, także po właściwie przeliczonym kursie. W praktyce najczęściej jest to różnica pomiędzy przeliczoną na złotówki kwotą z faktury a rzeczywiście zapłaconą lub otrzymaną sumą. Sytuację taką można zobrazować wzorem: R = Z – W gdzie R stanowić będzie różnicę kursową, Z – zapłatę, natomiast W – wartość towaru albo usługi, których transakcja dotyczy. Wyliczone w ten sposób różnice dzielimy dodatkowo na dodatnie, traktowane jako firmowy przychód, lub ujemne, stanowiące koszt. Aby ustalić, z jaką różnicą kursową mamy do czynienia w konkretnym przypadku należy jeszcze zwrócić uwagę na to, co jest jej źródłem – transakcja sprzedaży czy też zakupu. Księgowość Internetowa – 30 dni za darmo Dodatnie różnice kursowe w przypadku sprzedaży wystąpią wtedy, kiedy wartość przychodu wynikająca np. z faktury będzie niższa, niż rzeczywiście otrzymana od kontrahenta kwota (czyli kiedy WZ). Przykład 2 Przedsiębiorca zakupił towar i otrzymał fakturę w wysokości 100 euro. Zgodnie ze średnim kursem NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury (3,0) wartość kosztu wyniosła 300 zł. W momencie zapłaty za towar kurs spadł i jego wysokość przy przeliczaniu dokonanej zapłaty wyniosła 2,5, w związku z czym kwota zapłacona wyniosła 250 zł. Różnica w wysokości 50 zł będzie stanowiła w firmie dodatnią różnicę kursową. Program do faktur – Darmowe konto Przechodząc do ujemnych różnic kursowych można w zasadzie stwierdzić, że powstają one w sposób odwrotny do swoich dodatnich odpowiedników. Zatem w przypadku sprzedaży różnica ujemna powstanie wtedy, kiedy wartość przychodu będzie wyższa niż rzeczywiście otrzymana zapłata (W>Z). Przy wydatkach z ujemną różnicą kursową spotkamy się wtedy, kiedy wartość kosztu będzie niższa niż rzeczywiście przekazana należność (W zapłata (W>Z) Transakcja zakupu Wartość kosztu > zapłata (W>Z) Wartość kosztu W*KW2), to wystąpi różnica ujemna, księgowana jako koszt uzyskania przychodu. W przeciwnym wypadku, kiedy wartość wpływu będzie niższa niż kwota wypływu (W*KW1 h9xDp.
  • w8m8ltwngt.pages.dev/221
  • w8m8ltwngt.pages.dev/258
  • w8m8ltwngt.pages.dev/358
  • w8m8ltwngt.pages.dev/324
  • w8m8ltwngt.pages.dev/370
  • w8m8ltwngt.pages.dev/127
  • w8m8ltwngt.pages.dev/228
  • w8m8ltwngt.pages.dev/178
  • w8m8ltwngt.pages.dev/186

    • dodatnie różnice kursowe w rachunku zysków i strat